Hij slikt, maar de brok in zijn keel wil niet weggaan.
Nog steeds verstijft hij als hij aan de voetbalclub en Jelle's vader denkt.....
Aan wat er zich in het kleedlokaal heeft afgespeeld afgelopen zaterdag na de training, nadat iedereen vertrokken was.
De trainer, Bob Hoogendoorn, had Fons gevraagd om even na te blijven.
Hij wilde nog wat taktieken doornemen voor de wedstrijd tegen de Jonker Boys uit Buys.... ja,ja..... .
Had ik maar terug durven vechten, stompen of slaan….dan had die schoft niet aan mijn lijf kunnen komen!
Ik heb er niet om gevraagd. Verkracht, dat is toch iets dat meisjes overkomt, toch geen jongens!
Noemen ze dit wel een verkrachting? Gelukkig weten mijn moeder en vader het niet.
Mijn broer kwam binnen toen die schoft net klaar was.
Bob vloog natuurlijk de deur van de kleedkamer uit.
Hopelijk houdt Frank zijn mond dicht.
Frank had gezworen om Jelle's vader de nek om te draaien.
Zou Jelle weten wat zijn vader uitspookt? Nog even niet aan denken.
Ik moet het iemand vertellen, maar wie.....
Bij Frank hoef ik al helemaal niet aan te komen en de rest van de familie vertelt het meteen aan mijn ouders.
Wacht even....ik heb nog die sticker ergens zitten van de kindertelefoon.
Fons gooit zijn verzameling stickers uit de doos op de grond.
Het duurt even maar dan heeft hij het te pakken.
Zijn handen trillen, die schoft zwoer dat hij mij en de rest van de familie zou vermoorden als ik het ooit aan iemand zou vertellen.
Als ik nou geen namen noem, dan heb ik het toch niet verteld.
Ik moet het kwijt!
Wat voor eigen naam zal ik gebruiken, als ze me vragen wie ik ben?
Ik kan moeilijk zeggen dat ik Fons van der Donk heet.
Ik zeg gewoon dat ik Snof heet. Ja, dat doe ik en ik moet het nu doen want anders durf ik het niet meer.
Fons wordt ineens kalm.
Hij draait het nummer en een vriendelijke stem van de kindertelefoon vraagt hoe ze kan helpen.
Ik heet Snof en..... Fons gooit de hoorn op de haak.
Kalm blijven.
Opnieuw draait hij het nummer van de kindertelefoon.
De vriendelijke stem antwoordt weer.
Ik blijf toch wel anoniem....u kunt mijn nummer toch niet zien hé.....
Ik heet Maria en je blijft anoniem en je telefoonnummer kan ik niet zien, zegt de stem.
Je mag rustig vertellen waar je mee zit. Wij hebben de meeste vragen al gehoord en we kijken nergens meer van op.
Fons aarzelt en dan vertelt hij zijn hele verhaal terwijl het als in een film voor zijn ogen, akelig echt, zich afspeelt.
Maria is begaan met Snof.
Dit is iets waar je niet alleen mee moet worstelen..
Wil je van mij horen wat je kan doen? Bijvoorbeeld adressen waar je je verhaal kwijt kan? Dit zijn personen waar je anoniem kunt blijven.
Fons denkt even na en zegt dan: weet U ook hoe ik die man achter de tralies kan krijgen?
Ja, zegt Maria.
Er is een mogelijkheid om aangifte te gaan doen bij de politie en je kunt daar rustig een vertrouwd iemand mee nemen. Er kan iemand van slachtofferhulp mee gaan naar het politiebureau.
Neem er je tijd voor om het te verwerken.
Het is behoorlijk knap dat je hebt durven bellen, daar is moed voor nodig.
Denk er nog eens over na en wil je overleggen met ons...het is geen enkel probleem. Je mag zo vaak bellen als je wilt...we helpen graag.
Het gaat je goed Snof.
Bedankt.
Fons legt de hoorn neer.
Lang beweegt hij zich niet.
Hij zit ineen gedoken in een hoekje op zijn kamer.