Twee dobbers drijven op het water. Opa staart ernaar.
Fons schuivelt onrustig op zijn vissersstoel. Normaal gesproken zou hij genieten van een onverwacht vissersuitje, maar hij voelt drommels goed dat opa hem om een andere reden heeft gevraagd.
Opa is hier heel goed in. Je gaat op den duur wel praten over wat je dwars zit, niet omdat hij het vraagt. Dat is het hem nou net. Het is de manier waarop hij zwijgt.
Het duurt niet lang of Fons flapt eruit: Het gaat zeker om Jelle.
Opa zwijgt en kijkt opzij naar Fons.
Die blik...het is net of hij alles weet…..van wat er gebeurd is.
Ik heb ruzie met Jelle.
Opa draait zich terug naar de dobber en zwijgt.
Hij heeft het ernaar gemaakt. Fons krijgt een nare bijsmaak.
Opa kijkt heel doordringend naar hem. Weet je hoe het met hem gaat?
Zal wel goed zijn!
Ooit je in zijn schoenen verplaatst?
Fons zijn mond valt open. Hoe bedoelt u?
Zoals ik het zeg...ooit je in zijn schoenen verplaatst...ooit is nagedacht hoe hij zich voelt bij de hele situatie....wat het is als je beste vriend wordt misbruikt door je eigen vader....als diezelfde vriend je daarom afwijst?
Heeft hij iets verteld?
Nee, met geen woord, maar ik ben niet van gisteren. Hij heeft zelfs verzwegen dat jij hem mishandeld hebt op de Allandse heide.
Nog iets….hij heeft geen contact gezocht met mij…..maar ík heb hém gevonden!!!!
Hij heeft zelfs de politie niet verteld wie hem mishandeld heeft.
Zo'n vriend noem ik een echte vriend. Zelfs in moeilijke tijden blijft hij achter je staan, ook als je hem laat vallen als een baksteen.
Maar nu naar jou toe Fons,……ben jíj wel zo'n goede vriend....!
Fons staart perplex naar opa.
Opa zou voor hém moeten kiezen,…….. en nu kiest hij voor Jelle ….. toch is het opa menens.
Maar ik ben misbruikt door die Bob Hoogendoorn!
En dus stopt je leven?
Hij is toch de zoon van Bob Hoogendoorn!
Maar niet Bob Hoogendoorn zelf….heb je nog steeds niet door dat Jelle een totaal ander persoon is dan zijn vader? Ik neem aan dat de signalen van Jelle overduidelijk zijn…!
Hoe is het met hem?
Hij ligt in het Laagland ziekenhuis in Alland. Wat let je om hem op te zoeken en het uit te praten.
Ik weet niet hoe ik in Alland kom.
Nou ga je te ver... ik had je moediger verwacht en eerlijker ten opzichte van jezelf.
Verbijsterd kijkt Fons naar zijn opa.
Zo had ik het niet bedoeld…
Opa kijkt afwachtend en streng naar Fons.
Ik ben niet zo moedig als hij en ik weet niet wat ik moet zeggen.
Naar alle waarschijnlijkheid heb je behoorlijk lelijke dingen naar zijn hoofd geslingerd.
Je bent zijn vriendschap niet waard als je geen verantwoordelijkheid neemt voor jouw acties. Ik zou er als ik jou was niet al te lang mee wachten contact met hem op te nemen.
Het is een goede jongen en hij staat open voor een verontschuldiging van jouw kant.
Het is nu jouw beurt.
Opa staat op en verzamelt zijn visgerei.
Wilt u mij naar Alland rijden naar dat ziekenhuis.
Heel graag zelfs.
Opa stapt in de gang van de kinderafdeling op een zitje af.
Gaat u niet mee?
Nee, dit is iets wat je zelf moet oplossen. Jelle ligt op kamer 8.
Even draalt Fons, neemt een diepe teug lucht en gaat de kamer binnen.
Jelle slaapt. Zijn been ligt in het gips. Hij heeft blauwe plekken overal waar je zijn huid ziet. Onwennig kijkt Fons om zich heen. Zal hij de deur dicht doen? Hoe gaat Jelle reageren?
Zal ik hem wakker maken? Wat moet ik nu zeggen!
Er komt geen enkele gedachten in hem op. Alleen maar een rotgevoel en schaamte.
Jelle beweegt.
Fons staart en staat als een standbeeld.
Een verpleegster komt binnen.
Kom je op bezoek bij je vriend, dat is aardig. Jelle je hebt bezoek.
De verpleegster babbelt maar door en Jelle kijkt naar Fons.
De blik van Jelle verraadt niets, maar hij zegt ook niets.
Ik zal jullie gezellig alleen laten, bij mannenpraat hoort geen vrouw.
En de verpleegster vertrekt.
Jelle kijkt stuurs voor zich uit en dan recht in de ogen van Fons.
Ik.. eh...Fons zwijgt en kijkt naar zijn voeten.
Ik wil geen medelijden en kom me geen rotgevoel bezorgen! Dat komt uit Jelle's mond en dat maakt het nog moeilijker voor Fons.
Dat rotgevoel heb ik zelf al, ik schaam me diep.. het was fout....!
Fons zijn adem stokt en hij voelt zich helemaal koud worden van binnen.
Hij durft niet naar Jelle te kijken.
Schaam je je zo voor me dat je me niet durft aan te kijken.
Maak het alsjeblieft niet zo verdomd moeilijk Jelle… Ik weet dat ik goed fout ben geweest.
Je bent je vader niet en ik mag je niet vergelijken met hem.
Jij bent Jelle, gewoon mijn vriend Jelle. Dikke tranen rollen over de wangen van Fons.
Jelle kijkt Fons even aan en ook bij hem rollen de tranen.
Wil je nog mijn vriend zijn? Vraagt Fons.
Door de tranen gloort een glimlach.
Gekkie, ik ben altijd je vriend geweest en dat blijft mijn hele leven zo!
Oké…dito….jij blijft mijn hele leven mijn vriend door dik en dun.
Zeker in voor en tegenspoed.
Doe niet zo mal. Door koeienvlaai en paardenstront.