Hoofdstuk 35

Opa doet de deur open en kijkt Jelle en Fons verbaasd aan.

Zo laat nog met zijn tweeën op pad?
Wilt u dit rolletje ontwikkelen.
Jelle vraagt het met klem en beide jongens kijken opa doordringend aan.
Alstublieft !!!
Opa weet niet goed waarom….maar hij voelt wel aan dat het belangrijk moet zijn voor de jongens.
Oké…. we gaan naar de Gagelstraat.
Bert opent de deur en kijkt net zo verbaasd als Opa.
De jongens hebben een belangrijke klus voor ons.
Jullie zullen even moeten wachten, dan duik ik de donkere kamer in.
Na een goed half uur is het fotorolletje ontwikkeld.
Opa laat de eerste negatieven belichten en in het ontwikkelbad komen de beelden van een visvijver met regenachtig weer.
Eigenlijk een heel sfeervolle serie foto's.
Zelfs de gapende vissenbek in het water ziet er goed uit.
Bert is al begonnen met de volgende serie negatieven.
Een voor een komen de rare beelden tevoorschijn van wat een slecht toneelstuk lijkt.
Opa en Bert kunnen nog niet veel uit de foto's halen.
Ze gaan gestaag door en ontwikkelen alle 37 foto's.
Bert en opa lopen de doka uit en hangen de foto's volgens volgorde van de drukprint (van de negatieven) aan de muur.
De laatste serie lijkt wel een film zonder geluid.
Het begint met een scherpe foto van een man achter Jelle. In de ogen van Jelle staat afschuwelijke verbazing. De foto erna is een bewogen beeld van een man die met zijn handen probeert af te weren. Alleen zijn gezicht heeft scherpte. Zijn mond is bevroren in een sprekende stand. Jelle staat stil met een "zwiepende hengel". Alle foto's die volgen geven een beeld van Jelle die zijn hele lijf en alles wat voor handen komt in de strijd werpt. De man die het over zich heen krijgt probeert de aanvallen af te weren en probeert te spreken. Uiteindelijk zie je de man vluchten richting de dijk. Halverwege de vlucht kijkt hij met een angstig verwrongen blik om. Hij verdwijnt met een "sprong" over de dijk. De volgende serie zijn zoekende foto's met af en toe Jelle die opgefokt tuurt richting de dijk. Een foto van Jelle die een visje van het zand opraapt en een foto dat hij de vis in het water terug zet. Een foto van Jelle die richting de camera kijkt.
De laatste drie foto's zijn te veel bewogen.
Wat is hier gebeurd?
Jelle kijkt naar zijn tenen. Dat is Bob Hoogendoorn.
Dat is mijne…. va…...he….ik schaam me diep dat hij familie van me is.
Fons en ik hadden samen besproken wat we zouden doen als Bob óóit een van ons zou benaderen.
We zouden elkaar beschermen en we zouden aanvallen
Schamper en fel gaat Jelle verder:
Die lafaard heeft net zo lang gewacht tot niemand ons kon helpen.
We hadden het zelf niet in de gaten… we bleken als enigste nog bij de visvijver te zijn.
Fons is moedig. Ik ben trots op hem.
Wat goed van hem dat hij alles heeft gefotografeerd.
Hij is getuige van alles wat daar gebeurd is.
Nu…ik ga maar eens.
Ik ben bang dat ik Fons in gevaar heb gebracht door mijn aanwezigheid. Door dit komt hij in de problemen met zijn ouders.
Ik wil het hem niet nog moeilijker maken.
Bert gaat voor Jelle staan. Jij gaat nergens heen. Jij blijft vanavond bij ons en morgen zien we wel weer verder. Ik bel je moeder dat je bij ons blijft.
Fons kijkt Jelle recht in de ogen aan. 
Naar mijn ouders hoef jij je niet te verantwoorden.
Het enige wat ik vraag is dat je morgen met mij naar het politiebureau gaat om aangifte te doen.
Ze kijken elkaar strak aan.
Jelle knikt…morgen gaan we samen aangifte doen.
 
Jelle en Fons lopen samen met Bert en opa naar de balie van het politiebureau.
We komen aangifte doen.
Opa vraagt aan Fons wie de vorige keer de aangifte heeft opgenomen.
Wim van de zedenpolitie.
Wim ontvangt hen en loopt met hen mee naar zijn kamer.
Ik hoor dat jullie aangifte willen doen.
Opa neemt het woord: we weten niet hoe we de aangifte moeten noemen..maar het heeft met Bob Hoogendoorn te maken.
Jelle en Fons vertellen wat er bij de visvijver is gebeurd en laten de foto's zien.
Jelle vertelt ook van de totale ontzegging van omgang tussen de vader en hemzelf voor bepaalde tijd. Dat de vader geen contact mag zoeken met hem.
We hebben ons willen verdedigen, er was niemand die ons kon helpen. Maar hoe moet je zo'n aangifte noemen?
Wim noteert alles op zijn computer, en er komen de nodige vragen van zijn kant.
De ouders van Fons en de moeder van Jelle worden gevraagd om naar het politiebureau te komen.
Ze krijgen het hele gebeuren te horen.
Ontzet zijn ze!
Hun eerste reactie is: het verbieden van beide jongens om elkaar nog langer te zien!
Opa en Bert reageren fel.
Deze jongens treft geen blaam, straf ze dan niet!
Het kost heel veel moeite om de ouders van Fons en de moeder en oma van Jelle te overtuigen
Ze zijn zo boos…..
Ook al hadden ze het verboden…Jelle had toch de vriendschap met Fons behouden en andersom.

Share by: