Als hij al halverwege thuis en school is, besluit hij terug te gaan naar huis.
Het zal die verdomde griep nog zijn, waar je zo moeilijk vanaf komt.
Zijn moeder is naar het werk en dus belt hij zelf naar school om zich ziek te melden.
Hij weet het, het is niet volgens de regels.
Maar zijn moeder moet vanmiddag als ze thuis is nog maar een keer naar school bellen om door te geven dat hij echt ziek is.
Flauwe duffe regels van school.
Als hij ziek is is hij ziek, dat voelt hij toch verdomd goed zelf aan.
Hij slingert zijn tas in de hoek, en zichzelf met jas en al aan op bed.
Eerst maar die jas uitpleuren want anders is het veel te warm.
Ik heb nog koorts ook.
Na een uurtje pitten wordt hij van gerommel beneden wakker.
Hij hoort zijn moeders stem in de gang. Ze praat aan de deur met een man en een vrouw.
Jelle kijkt door het raam naar beneden, maar kan niet zien wie het zijn. Een gewone auto staat op de uitrit geparkeerd.
Zeker een of andere vertegenwoordiger van Tupperware.
Wel raar dat de demonstratie s'ochtends is.
Nou dan verwacht ik elk moment die kwebbelende vrouwen. Weinig zin om daar tussen te gaan zitten. Ik blijf wel boven, denkt hij.
Die kwebbelende vrouwen blijven uit en Jelle wordt nieuwsgierig.
Hij moet toch naar het toilet en springt uit bed.
Hij weet welke traptreden te vermijden en komt ongehoord en ongezien naar beneden. De deur staat op een kier.
Wat een raar apparaat staat er op tafel, het is behoorlijk groot ook.
De vrouw vraagt aan zijn moeder of ze uit rancune hen te woord wil staan of dat ze op eerlijke gronden hen wil informeren van het vrijwilligerswerk van haar man.
Ze willen de man achter Bob Hoogendoorn leren kennen.
Stomverbaasd hoort Jelle aan wat zijn moeder allemaal te vertellen heeft over zijn vader.
Iets met jongens en iets over de voetbalclub.
Of er weleens jongens in huis kwamen logeren en of ze iets gemerkt had.
Of ze weleens meeging op de voetbalkampen die zijn vader organiseerde.
Ze zegt dat ze nooit iets heeft gemerkt!
Vervolgens stelt de vrouw zeer persoonlijke vragen over o.a. hun sexleven; of zijn gedrag veranderd is in de laatste jaren; of er jongens weleens karweitjes kwamen doen voor geld; jullie hebben zelf een zoon, heb je ooit gemerkt dat uw man hem sexueel benaderd heeft of dat zijn gedrag naar hem toe anders is geworden.
Jelle's moeder blijft antwoorden en ze wordt steeds feller en gefrustreerder en in haar stem hoor je de machteloosheid en kwaadheid.
Dan wordt ze heel emotioneel en naar nu blijkt zitten er twee agenten tegenover haar.
Het lijkt wel een verhoor denkt Jelle. Gaat dit nou over mijn vader?
Jelle's moeder vraagt of er één aanklacht ligt, want het maakt een verschil of er een of meerdere aanklachten liggen, vindt ze.
De man vertelt dat tegen Bob Hoogendoorn vijf aanklachten officieel zijn gedeponeerd.
Jelle's mond valt open van akelige verbazing.
Die agent op school had het over zijn vader. Zijn vader is die pedofiel. Zijn vader is die smerige smiecht die met zijn poten niet van kinderen af kan blijven.
De agenten laten zijn moeder het protocol lezen wat uit die rare machine rolt en ze vult nog wat dingen aan en dan tekent ze het protocol.
Ze geeft toe dat het voor haar een volkomen verrassing is en dat ze het behoorlijk moeilijk vond om hun vragen te beantwoorden.
De agenten vertellen dat dit een moeilijk deel van hun vakgebied is, vooral omdat de partner van een pedofiel in de meeste gevallen niets merkt van het hele gebeuren en dus totaal verrast zijn wanneer ze een vraaggesprek komen houden.
Jelle vliegt naar boven, de krakende treden vermijdend.
Hijgend staat hij op de overloop te trillen van woede.
Het is maar goed dat mijn pa niet voor me staat, ik ben in staat om hem te vermoorden.
Zijn moeder laat de agenten de deur uit.
Nu vliegt Jelle naar beneden.
Hij moet het weten.
Zijn moeder kijkt hem vol afschuw aan.
Waar kom jij vandaan? vraagt ze.
Heb je alles gehoord wat ik net verteld heb?
Jelle schreeuwt van woede en eist op al zijn vragen antwoord.
De ene vraag naar de andere vuurt hij af.
Zijn moeder huilt hartverscheurend en roept
"Ik heb niets gemerkt, ik heb niets gemerkt, ik heb niets gemerkt"!!!
Jelle laat zich op de traptrede zakken.
Hier heeft hij niets aan.
Ik wil weten wie de slachtoffers zijn.
Ik wil weten of mijn pa aan mijn vrienden heeft gezeten met zijn poten.
Zijn moeder merkt op dat ze zelfs dat niet weet en huilt geluidloos verder.
Toeval denkt Jelle, het is vandaag vrijdag de dertiende.
Mijn pa zal met antwoorden op de proppen moeten komen.
Beter nog... hij zal uit mijn buurt moeten blijven.